Dag 87 tm 96

Maandag 3 juli

Vandaag hadden Patrick en ik een dagje voor ons alleen. Ik wilde nog heel graag naar het noordelijkste puntje van het eiland dus we gingen vroeg op pad, 8 uur stapte we de auto in. Kwart voor 9 begonnen we onze tocht je liep eerst een stuk over een weg, dit duurde zon 20 minuutjes, we kwamen aan bij een waterzuiveringsplaats en de weg leek doodlopend. We vonden een pad achter een vlonder en nu begon het avontuur pas echt. Natuurlijk waren we heel goed voorbereid.. ik had nog niks gegeten, we hadden geen rugzak voor de waterfles mee en we liepen op slippers. Geen probleem let's do this. We liepen over rotsen, om rotsen heen, over rotsen heen. Steeds harder konden we de zee horen en soms eens boven de bomen uitkijken maar verder was het spannend waar we uit gingen komen. Eindelijk waren we bij een open plek gekomen, wauw nog een klein stukje dan zijn we er. Het einde was erg lastig omdat er rotsblokken midden op de weg lagen, 1 kleine misstap en je valt naar beneden. Na 40 minuten lopen kwamen we aan op het strand, het was fantastisch om op het noordelijkste puntje van het eiland te komen, er moeite voor gedaan te hebben. Na 20 minuutjes uitrusten zijn we terug gegaan. Dit was best zwaar omdat het einde van de tocht en nu dus het begin zo lastig was en je nu omhoog langs de rotsen moet bewegen. Niks is onmogelijk op slippers en na 50 minuten weer terug gewandeld te hebben zijn we even moe maar voldaan een broodje gaan eten in de open achterbak. Mijn hoofd zo rood als een tomaat. We hadden gelukkig de koeltas mee, dus daar zat nog lekker koud water in. We besloten even naar Grand Case te rijden om nog een enkelbandje te kopen die ik kwijt was geraakt en om een zonnebril voor Patrick te kopen. De zonnebril hebben we helaas niet gevonden maar wel een Zéla look a like. De poes was zo lief en ging er helemaal voor liggen om gekriebelt en geaaid te worden. Van de vrouw mochten we haar ook wel adopteren haha. We zijn weer snel verder gegaan en zijn naar frairs beach gereden, weer een nieuw strand. Het water was heerlijk en er was veel te doen op het strand, ook verschillende strandtentjes. Opdrogen ging alleen niet zo gemakkelijk. Het waaide erg hard dus we werden gezandstraald. Na een aantal pogingen was het toch nog redelijk gelukt om zonder een zandmonster te worden op te drogen. We reden door naar Marigot om Fort Louis te bezoeken. Nadat we hulp vroegen aan een beetje een gare man kwamen we ⁷ het fort terecht. We waren als enige dus konden lekker rustig rondkijken. Er was niet veel meer over van het fort behalve deels het skelet van het fort en wat kanonnen. Zo bizar dat de ontbrekende stukken muur niet worden vervangen met een vangnet of doek oid. Je kan letterlijk van de berg naar beneden vallen als je niet oppast. We zijn naar een bakkerij gereden waar de andere meiden toevallig 2 uur daarvoor ook geluncht hadden, echt te toevallig. We zijn nog een uurtje wezen zwemmen bij Karakter en hebben ons daarna klaar gemaakt om onze date dag af te sluiten met een diner. We hebben bij Skip Jacks gegeten. Het was echt heel druk we moesten zelfs 20 minuten wachten aan de bar voordat er een tafel vrij was, op een maandag in het laagseizoen.. na het heerlijke eten hebben we nog een lekker drankje gedronken en zijn daarna naar huis gegaan om nog wat rust te pakken voor ons volgende avontuur.

Dinsdag 4 juli

De wekker ging vroeg want om 8am moesten we verzameld zijn voor onze trip naar Saba. Her was allemaal een beetje vaag want er was vertelt dat we moesten verzamelen bij het Simpsonbay resort, na een tijdje wachten vertelde ze ons dat we bijna konden inchecken. Later kwam er weer iemand anders vertellen dat we op de verkeerde locatie waren. Jeetje, wij snel naar het politiebureau waar we kennelijk moesten verzamelen, gelukkig was het dichtbij en waren we nog dik optijd. Na een paspoort controle konden we na even wachten de boot op. We namen plaats voor een stel kittens in een mandje, zo cute dat gemiauw. De boottocht duurt gemiddeld tussen de 75 en 90 minuten. Het eiland zag er van de buitenkant woest uit. Wat een mega hoog eiland waar in godsnaam kunnen we ooit aanmeren en hoe kunnen mensen hier wonen, het ziet er onbewoonbaar uit. Aan de andere kant van het eiland was het eiland lager waardoor we de boot konden aanmeren. Ook kon je nu de mooie kant van het eiland zien met de natuur ipv de zwarte rotsen waar het water hard tegenaan klotst. We moesten door de douane en konden daarna naar onze taxichauffeur Joànn lopen wie ons naar onze eerste plek nam. Ze trok lekker in versnelling 1 en 2 door de steile bergen heen. De wegen zijn smal en er zijn veel haarspeldbochten waardoor je niet kan zien wat er aan komt. In elke bocht toeterde ze zodat eventuele tegenliggers zouden weten dat ze eraan komt. Vroeger gingen kennelijk Nederlanders naar Saba toe om hun rijbewijs te halen echt een gek idee. Saba is trouwens nog een 'lichaam' van Nederland, een soort gemeente. Nederland heeft dus eigenlijk een werkende vulkaan en een tropisch regenwoud. Zo saai zijn we dus helemaal niet. We stopte bij 1 van de vele hike plekken. We hadden helaas geen tijd om helemaal naar boven te lopen dus we pakte een andere hike. Stephanie had last van haar voet dus die ging het stadje verkennen. Wij gingen op avontuur. Het was adembenemend mooi. Bladeren zo groot als je halve lichaam, kamerplanten die om bomen groeien, wilde levensgrote bloemen, lianen en noem maar op. We waren binnen no-time de eerste hike door dus we besloten verder te lopen. We kwamen nog een grappig mannetje tegen die midden in de jungle woont Reit heette hij. Op de terugweg hebben we nog even zijn fotoboek bekeken waar hij erg trots op was, ondanks dat het eiland maar 2000 inwoners heeft, wordt er super veel georganiseerd. Om 13.45 hadden we afgesproken om terug te zijn bij de verzamelplek zodat de taxichauffeur nog een rondleiding kon geven door ons de rest van het eiland te laten zien. Ze had veel te vertellen en te laten zien. Hoe sint maarten stikt van de eilanden, zo heeft Saba maar 1 strand. Niet zo gek met zo'n hoog eiland. Ook heeft Saba de kortste landingsbaan van de wereld, maar 400meter lang. Hier komen ook alleen maar kleine vliegtuigjes aan op het eiland. Om kwart voor 3 werden we afgezet bij de haven, om weer door de douane te gaan en de boot op te gaan, er zwom zelfs nog een zeeschildpad naast de boot! Nou die boottocht was een avontuur op zichzelf. Er was storm geweest de nacht ervoor dus het water was nog heel onstuimig. De golven waren zo hoog dat de kapitein meerdere keren moest stoppen omdat het anders nog wel eens mis kon gaan met de boot. Na een heftige tocht bedankte de crew ons hartelijk dat we vertrouwen in hun hadden gehad, zelfs zij vonden het heftig. Samen met Stephanie reed ik naar huis om macaroni op te warmen, de rest ging Mac eten. Om 7 uur was het namelijk weer tijd voor salsa les. Er waren maar 5 mannen en wel 10 vrouwen waardoor ze wat vrijwilligers nodig hadden. Alle pasjes waren herhaling waardoor ik mij wel wilde opofferen als man. Om 8 uur was het weer tijd voor de gevorderde les. Stephanie deed deze keer ook mee voor het eerst. Om 9 uur kwamen Lotte en Joyce , Patrick was moe van alle indrukken en had nog niet veel geslapen. Hij had ondertussen wel het hele huis schoongemaakt echt heel lief. Rond 12 zijn we naar huis gegaan, genoeg gedaan vandaag. Pff.

Woensdag 5 juli

Vandaag was het tijd om wat souvenirs te kopen. Samen met Patrick ben ik Philipsburg in gegaan. Na wat rond struinen zijn we naar Dutch Blond gegaan om wat te eten. Toen we het net op hadden kwamen toevallig de andere meiden aangelopen die hier ook gingen lunchen. We deden met Japser een afscheidsshotje en zijn naar de zipline gereden om van de stijlste en snelste zipline van de wereld te gaan. Patrick was nog nooit op deze berg geweest dus hij genoot erg van het uitzicht. De zipline is vanaf dezelfde locatie waar elev8 gehouden wordt. Vast een voorproefje voor aankomende zaterdag dus. We moesten even wachten en daarna mochten we eindelijk naar beneden. Helm op helemaal vastgemaakt, hek open en gaan! Patrick was mega snel beneden, ik bleef wat hangen door de wind, maar het was de moeite waard en helemaal niet eng. De rest was nog op het strand maar door het wachten was het al best laat geworden waardoor Patrick en ik naar huis zijn gegaan na de zipline. Dat hadden we beter niet kunnen doen want er zaten weer schildpadden bij Philipsburg. Helaas gemist. 'S avonds zijn we uit eten geweest waar wij zelf onze eerste avond uiteten zijn geweest. We waren netzoals toen weer bijna helemaal alleen wat wel weer typisch was. Hierna was het tijd voor een meidenavondje. We gingen eindelijk naar Ariel. Mensen hier hebben totaal geen haast dus het eten halen duurde erg lang en we waren best laat. Meestal is dat niet erg omdat in Nederland de bios mega lange reclame heeft voor de film begint maar hier niet. De film was al gestart, we hadden gelukkig niet heel veel gemist. Het was een fantastische film, dus als je nog niet geweest bent, ga!

Donderdag 6 juli

De grootste cruise van de wereld is vandaag in Sint Maarten, Wonder of the Sea heet de boot. Er passen zo'n 7000 passagiers op en ongeveer 2100 bemanningsleden. We gingen even kijken en zijn toen doorgereden naar een winkeltje om te kijken voor sint maarten armbandjes. Hier heb ik een hele mooie gouden armband gekocht met de vorm van het eiland. Om half 2 was het dan eindelijk zo ver, we gaan duiken!! Eindelijk weer de zee in. We kregen onze uitrusting uitgereikt en zijn daarna het water ingelopen om te oefenen, de meiden hadden nog nooit gedoken en voor ons was het ook wel fijn om een herhaling te krijgen. Er deden nog twee mensen mee Annemijn en Daniel, zij gingen hun tweede duik doen omdat ze hun PADI wilden behalen. Toen de boot aankwam met de vorige duikers konden wij erop. We vaarde eerst naar een ondiep stuk waar we 4 meter de diepte in gingen. Het duurde een beste tijd voordat ik de bodem raakte. Mijn duikbril liep de heletijd vol en mijn oren deden pijn. Na een flinke tijd heb ik toch doorgezet omdat mijn oren nu minder pijn deden en het meer druk was dan pijn. Na wat skills te hebben herhalend op de bodem van de zee zijn we met z'n alle weer verder gaan varen. Nu vaarde we de baai uit op naar het echte werk. We meerde aan, aan wat boeien die hier op zee dobberen en het was tijd voor duik nummer 2. Mijn oren en duikbril lieten mij deze keer niet in de steek waardoor ik zo op de bodem was. Het eerste wat ik zag? Een haai! Met allemaal visjes eromheen. Wat bizar om te zien maar tegelijkertijd heel normaal. Er was ook een schipswrak waar allemaal visjes omheen zwommen. Op de bodem lag een pijlstaartrog onder het zand verstopt waar ik een metertje vanaf lag. Boven ons zwommen barracuda's. Het was een heel spektakel. Na ik denk een halfuurtje/40minuutjes gingen we de boot weer op. Wat was dit gaaf! Toen we aan wal kwamen hebben we nog nummers gewisseld met Annemijn en Daniel die ook met ons mee hadden gedoken. Afdrogen en tijd voor wat eten bij Cocky Turtle waar Audrey later ook bij schoof. We namen vandaag afscheid van haar onze steun en toeverlaat de tijd dat we hier waren. We aten weer heerlijke tacos voor 10 dollar en gingen toen lekker naar huis. 

Vrijdag 7 juli

Er stond weer een eilandtour op de planning. Om 9 uur zaten Patrick en ik in de auto om wat stranden te gaan bezoeken die ik zelf ook nog niet gezien had. We reden eerst naar Point Blance om daar her gevangenis te rijden. Op het topje van de berg stond een grote gevangenis met prikkeldraad als omheining. Het uitzicht was schitterend dus er moesten natuurlijk veel foto's gemaakt worden. We reden door naar geneve beach maar dit konden we niet vinden. Kennerlijk kan je hier alleen komen door een wandelroute te volgen maar daar was het ondertussen al te warm voor. We reden door naar Guana beach wat ookal moeilijk te vinden was. Tussen de villa's door vond ik een pad, privet property, toch maar proberen. Het strand was erg verlaten en alles eromheen ook, het was helaas niet meer zo mooi als op de foto's. Dan maar naar een ander strand Gibb's beach. Dit strand bevond zich achter een hele stijle hoge berg en in een villawijk. Eerst langs de portier en dan een mega lange slingerweg naar beneden. Opeens zagen we de billen van een aap! Yes eindelijk had Patrick er 1 gezien. Helaas te laat om te filmen. Slingerend gingen we door de bergen omlaag en kwamen uit bij een verlaten weg, toch nog een stukje doorrijden en ja hoor daar was het strand. Ook helemaal verlaten, zo zonde. De hele ochtend konden we al goed het eiland Sint Barth zien het was zo helder vandaag. Prachtig die rotsblokken in de verte. We slingerde weer terug naar boven op naar Dawn beach. Toen we terug reden zagen we weer een aap, hij rende van links naar rechts de weg over en bleef stil zitten op een muurtje. Wauw wat vet hij speelde echt verstoppertje met ons. Later was hij niet meer te vinden helaas. We reden naar Dawn beach. Het resort was in volle herbouw dus we moesten de auto ergens anders parkeren. Het stikte hier van de ganzen, leguanen en honden. Ze waren allemaal aan het spelen met elkaar. Na een stukje lopen kwamen we aan bij het strand. We waren de enige de rest van de mensen die sliepen in het stukje resort dat al af was, lagen aan het zwembad, pff, toeristen. Na een uurtje hier heerlijk gezwommen en gebakken te hebben zijn we doorgereden naar het Naturalis museum. Ik was er al zovaak langs gereden en was nu wel benieuwd wat dit was. Het Naturalis in Nederland gaat over dinosaurussen en de ijstijd, dit ging over planten en diertjes op het eiland. Het was onbemand en dus gratis maar alles behalve onze interesse. Achja schattig was het wel. Het was tijd om de verkoeling weer op te zoeken dus op naar Orient Bay Beach. We aten wat bij een bakkerij en gingen liggen op het strand. Nietsvermoedend. We kregen een appje en ja hoor de meiden lagen een strandtentje verder. Na even gezwommen te hebben, had ik ze even opgezocht. Rond 5 uur reden Patrick en ik terug naar Maho. Ik wilde de route laten zien langs de grootste villas van het eiland maar eerst moesten we door een ghetto. Iedereen was op straat aan het chillen zoals ik mij herinnerde van mijn eerste dag op het eiland. We reden door en kwamen steeds meer in een andere omgeving. Je kon geen villa zien, alleen maar grote hoge hekken. We kwamen uit in Maho bij de tattooshop. Ik maakte een afspraak voor dinsdag om 3 uur. We gingen langs de supermarkt en maakte s'avonds broodjes hamburger en frikandel. Om 10 uur gingen we naar Lagoonies waar we Tom, Jasper en Sietze nog tegenkwamen. Na heerlijk bijgekletst te hebben zijn we om 12 uur vertrokken naar Lotus. We waren 1 van de weinige witte mensen maar dat mocht de pret niet drukken. Juist omdat er nu weinig toeristen zijn, zijn er meer lokals, dus meer lokalmuziek, dus carnivalmuziek. De wonderen zijn de wereld nog niet uit!! Toen het lekker druk was heeft Patrick voor het eerst GEDANST!! Hij ging er vol voor en mensen waren vol trots naar hem aan het kijken. We waren dan ook wel echt mega dronken. We wilde het niet laat maken maar toch was het ondertussen al 3 uur. Snel naar huis, morgen snorkelen!

Zaterdag 8 juli

Phoe die wekker, phoe wat misselijk, phoe wat moe. Wat had ik het zwaar. We hadden met Marije afgesproken om te gaan snorkelen om half 11. We hebben op de heenweg een octopus gezien en cubus visjes. We moesten best een eind zwemmen en ja hoor we waren op de attractie van sint maarten gekomen. Honderden vissen zwommen om je heen sommige zwommen zo hoog dat ze gewoon tegen ze aan zwom. Die zwommen echt 5 cm onder het water. Er lag een vliegtuigwrak, een helikopter en een onderzeeër op de bodem, allemaal neergelegd voor de toeristen. Ook was er een soort wandelpad neergelegd met wachthekken op de grond. En toen opeens het langverwachte woord A TURTLE A BABY TURTLE! Ja daar was die, op de bodem bij een winkelwagentje we keken en keken en toen zwom hij recht bij ons naar boven. Wauw wat een gezicht echt prachtig! We zagen ook nog een pufvis, die lijken echt heel sip en dom wat ze mega schattig maakt. We zwommen terug en ik zag nog een zeeslang. Helemaal knal paars met knal groen en zwarte stippen. Ook hier was nog een pufvis, nog groter als de eerste. Toen we het water uit kwamen werd ik mega misselijk, tijd om naar huis te gaan. Na een warme douche, toch nog even overgeven en een paar uur slapen was het tijd om wakker te worden. Elev8, de laatste keer! We kwamen Tom weer tegen bij de liftjes en tikte een Heineken silver naar binnen en konden naar boven. Dit was voor Joyce de eerste keer dat ze naar boven ging met de lift. De sfeer zat er weer goed in dus we haalde maar een bucket desperados lime want 6 halen is 5 betalen en het is al zo duur. We maakte natuurlijk weer mooie foto's en tuurde toen het donker was naar de lichtjes op het eiland. Wat een uitzicht om nooit meer te vergeten. Rond 8 uur had iedereen honger dus we gingen zoals altijd naar de Mac en zoals altijd kreeg ik de helft weer niet op, ik had ook niet perse honger. We gingen naar 3amigos om nog wat tijd uit te zitten voordat Moonbar leuk zou worden. De sigaretten winkels waren helaas al dicht dus Patrick en ik moesten het nog even doen met onze e-smoker. Rond 1 uur, ingekakt en al gingen we naar Moonbar. Het was iets drukker als twee weken ervoor maar de muziek was echt bagger. Niemand zat er lekker in dus rond half 2/2uur zijn we maar weer naar huis gegaan. Onze taxichauffeur bleek fan te zijn van broerderliefde dus we hadden wat leuke Nederlandse deuntjes op de terugweg. 

Zondag 9 juli

Om 10 uur gingen we richting Philipsburg om onze nagels te laten doen, tenminste ik. Lotte en Stephanie lieten ze verwijderen. Het werd weer prachtig. Om half 1 moesten we bij Maho beach zijn om vliegtuigen te spotten. We reden nog langs de supermarkt en kwamen Joyce en Patrick tegen, toeval bestaat niet. We reden gezamenlijk naar Maho en konden mooi vliegtuigen zien aankomen, een hele hoop het bleef maar komen en vliegtuigen die weg moesten liepen vertraging hierdoor op. Daarna was het tijd om even te zwemmen. Na een tijdje was het tijd om weggeblazen te worden. De eerste 2 vliegtuigen vielen mee. Toen kwam KLM en ik was even vergeten dat ik voor een rotsblok stond. Dat heb ik geweten ik werd keihard omver geblazen met een bloedende enkel, voet een been aan toe. Het was het waard. We reden naar huis om half 4 naar huis om even wat pleisters te plakken en gingen daarna naar Marys Boon, de laatste keer naar het strand :( Lotte bleef thuis. Marys Boon is een strandtent naast Karakter en wauw waarom zijn we hier nooit eerder geweest. Je loopt een binnenplaatsje in waar een zwembad was en een fontein. Hierna liep je de gezelligheid tegemoed. Een super leuke strandbar met allemaal locals en toeristen gemixt. We namen plaats, bestelde een drankje en zwommen heerlijk in de hoge golven die hier altijd zijn. Om 6 uur hadden we afgesproken bij Fat Tonys om te gaan eten. We wilde hier woensdag al eten alleen was het dicht. Het eten was weer verrukkelijk en er was een man een liveoptreden aan het geven. Toen we uitgegeten waren reden we naar huis en maakte Patrick en ik ons klaar om nog naar een plek te gaan om wat te gaan drinken. Bij Nowhere special was een band aan het spelen op de steelpan dus besloten we daar naartoe te gaan. We werden nog uitgenodigd om te dansen dus dat deden we maar. Na 2 heerlijke drankjes gingen we naar huis.

Maandag 10 juli

Vandaag stonden Lotte, Patrick en ik vroeg op want we gaan naar het klimbos met ziplines bij loterie farm. We werden begeleid door een hilarisch jonge man die het allemaal nog wat leuker maakte met zijn humor. Het was echt super leuk om te doen en na een dik uur waren we door het parcours heen. Hierna namen we plaats bij het zwembad waarna Joyce en stephanie later deelnamen. Het was een heerlijke dag, met natuurlijk weer veel luide Amerikanen. Het eten was weer top en de muziek stond weer lekker hard. We besloten om 5 uur naar huis te gaan, op te frissen en weer richting Grand Case te gaan om weer heerlijk te dineren bij Sunset Cafe, toch wel het mooiste restaurant waar we gegeten hebben met een heerlijk uitzicht. Nadat we heerlijk gedineerd hadden reed Joyce met Patrick en mij mee onderweg naar Red Piano. Wij hadden geen zin om eerst naar huis te gaan. Bij Red Paino wachtte Daniel op ons, wie we ontmoet hadden tijdens het duiken. We hadden beloofd om nog wat af te spreken en dit leek ons wel een gezellige plek. Het was erg gezellig en hebben heerlijk gedanst en genoten van een goed live optreden. Rond 12 uur gingen we naar huis.

Dinsdag 11 juli

Vandaag was een dag van afscheid nemen. We gingen eerst langs Alfred de politieagent. We hebben een merci gehaald en hij had voor ons een politiekorps patch, super gaaf om te hebben. Een mooi een gezellig afscheid van een vriendelijke man die zich keihard voor ons heeft ingezet in de vervelende tijd. We zijn nog even de stad in geweest om wat laatste souverniers te kopen, hierna reden we even naar huis en was het tijd om wat spullen in te pakken en daarna reden we langs Leo. Hij had zich helemaal netjes gekleed en er moest een hele fotoshoot gehouden worden. Voor hem hadden we een cadeabon. Afscheid nemen dat deden we niet, tot te volgende keer lieve Leo! Om 3 uur was het tijd om de tattoo te zetten. Het was vlot gebeurd en deed helemaal geen pijn en ik ben er natuurlijk verschrikkelijk blij mee. We bestelde pizza maar iedereen zat na 3 stukken al propvol, een blok in de maag al dat afscheid nemen. Om 7 uur was het natuurlijk gewoon tijd voor salsales. Patrick zette ons af en Stephanie en ik deden mee met de les. In de 2e les hebben we 2 nieuwe passen geleerd. Halverwege kwamen Lotte, Joyce en Patrick, vooral hij moest natuurlijk eindelijk mijn dansmoves zien. Na de les hebben we nog een merci voor Daniel de dansleraar en hij zorgde dat we met de hele groep op de foto gingen, een mooie herinnering. Daarna hebben we onze dansskills nog even vastgezet op camera en zelfs Lotte is de dansvloer nog op geweest, een wonder! Ook een wonder ik heb de manchatta gedanst met Patrick, wat een natuurtalent. Teddy danst ook altijd mee met de groep maar hij was er niet, gelukkig was hij nog wel speciaal gekomen om ons gedag te zeggen. Ook Linda, Helen, Marije, Sebastiaan, het barmeisje, Dennis en de hele dansgroep hebben we gedag gezegd. Dit was wel een inside huilmomentje. Het regende ook nog is mega hard, zelfs het eiland huilt voor ons.

Woensdag 12 juli

We hadden de dagen ervoor allerlei spullen verzameld om te doneren bij een goed doel. Een plaatselijke meneer vangt in zijn vrije tijd kinderen op en organiseert evenementen voor minderbedeelden mensen. We hadden wel 10 tassen vol met kleren, eten, verzorgingsproducten ect ect. We brachten de spullen naar het baseballveld waar hij zijn organisatie had. Het baseballveld ligt vlak naast de carnivalvillage en het viel ons nu pas op, ook naast de vuilnisbelt. We zijn hier alleen 's avonds geweest dus dat zie je dan niet. Wow wat een zooi, nier normaal, het leek nu we dichtbij waren nog groter dan vanaf de omtrek van bovenaf. Nadat we alles uitgeladen hadden zette ik Stephanie en Lotte af bij een luxe ontbijtrestaurant. (Na een paar dagen hebben we bedankbriefjes ontvangen van de organisator van het goede doel en van de kinderen die daar opgevangen worden, super lief). Ik haalde Patrick en Joyce op en we reden naar hetzelfde ontbijtrestaurant. We hebben echt heerlijk gegeten en het was natuurlijk veel te veel. Toen we uitgegeten waren reden we naar huis om de laatste dingen schoon te maken en op te ruimen, de koelkast en diepvries waren gelukkig voor het ontbijt al leeg gepakt. Het was 12 uur toen Rudy voor de deur stond en de meiden ophaalde. Wij reden naar het autoverhuurbedrijf en werden door die mevrouw afgezet. Rudy had speciaal gewacht zodat we nog een groepsfoto konden maken met z'n allen. Ook zo'n lieve man die veel voor ons heeft gedaan, nouja het is z'n beroep natuurlijk ook, maar hij wilde altijd zorgen dat we veilig werden afgezet en opgehaald en deed dat dan ook het liefste zelf. Rond kwart voor 1 gingen we dan maar de laatste sigaret roken en toen richting de douane. Toen alles gecheckt was moesten we wachten. Nienke kwam er ook bij na een tijd dus we waren compleet. Op naar Nederland! 

Bedankt voor het lezen van mijn avontuur op Sint Maarten!

Liefs mij🌸